ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΕΠΙ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΔΝΤ

Του ΚΩΣΤΑ ΗΣΥΧΟΥ*
Χρονοδιάγραμμα των εξελίξεων
19 Δεκ. 2001

Δεκάδες σουπερμάρκετ λεηλατούνται στη χώρα από χιλιάδες ανέργους και κοινωνικά αποκλεισμένους από τις δολοφονικές πολιτικές του ΔΝΤ και της εγχώριας ελίτ. Οι καταθέτες χάνουν τις οικονομίες τους μετά από δέσμευση των καταθέσεων από τις ξένες τράπεζες.

Ο πρόεδρος Φερνάντο ντε λα Ρούα κηρύσσει «απαγόρευση κυκλοφορίας» και απαγόρευση των συγκεντρώσεων. Ακολουθούν μαζικές πορείες και αυθόρμητες συγκεντρώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις.

20 Δεκ. 2001 (πρωινές ώρες 5.00 π.μ. - 10.30 π.μ.)

Από τις πρώτες πρωινές ώρες διογκώνονται όλο και πιο πολύ οι διαδηλώσεις, επικεντρώνονται στην ιστορική Πλατεία του Μάη και έξω από το σπίτι του μισητού υπ. Οικονομικών (άνθρωπο του ΔΝΤ), Ντομίνγκο Καβάλιο.

Το ίδιο πρωί παραιτείται ο πανίσχυρος και διακομματικός υπ. Οικονομικών (που επέβαλε την ισοτιμία δολάριο - πέσο και εκποίησε τον αμύθητο δημόσιο πλούτο της χώρας).

Ταυτόχρονα, κάνουν την εμφάνισή τους στις συγκεντρώσεις και πορείες οι οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς.

20 Δεκ. 2001 (απόγευμα-βράδυ)

Η κυβέρνηση Ντε Λα Ρούα αντιμετωπίζει τους διαδηλωτές στην κεντρική Πλατεία του Μάη με άγρια καταστολή (έφιππη αστυνομία, «αντιτρομοκρατικές μονάδες»).

Τα εγχώρια και ξένα τηλεοπτικά δίκτυα έχουν ζωντανές συνδέσεις μεταδίδοντας την εξέλιξη της άγριας αστυνομικής καταστολής. Οι τέσσερις πρώτοι νεκροί διαδηλωτές πέφτουν από σφαίρες της αστυνομίας. Ο λαός βγαίνει στους δρόμους μαζικά και πλημμυρίζει τις πλατείες και πολιορκεί το προεδρικό μέγαρο.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο πρόεδρος της χώρας, σε τηλεοπτικό διάγγελμα, δηλώνει ότι δεν θα παραιτηθεί και καλεί την αντιπολίτευση σε κυβέρνηση «σωτηρίας». Οι διαδηλωτές φτάνουν σχεδόν το εκατομμύριο. Αφού οι προσπάθειες του Ντε λα Ρούα αποτυγχάνουν, την ίδια μέρα δραπετεύει από το προεδρικό μέγαρο με ελικόπτερο, ενώ πολιορκείται από λαοθάλασσα διαδηλωτών.

21 Δεκ. 2001

Αναλαμβάνει προσωρινά την προεδρία ο Ραμόν Πουέρτα πρόεδρος της Γερουσίας και επικεφαλής της αντιπολίτευσης στη Γερουσία. Η καταστολή συνεχίζεται τις επόμενες μέρες.

Οι νεκροί είναι επίσημα 39, μεταξύ τους και 9 άτομα κάτω των 18 ετών.

23 Δεκ. 2001

Το στέλεχος Αντόλφο Ροντρίγες Σάα της αντιπολίτευσης αναλαμβάνει προσωρινός πρόεδρος μετά την παραίτηση του προηγούμενου προέδρου. Αναγγέλλει στάση πληρωμών της χώρας έναντι των δανειστών και των τραπεζών. Ανακοινώνει τη δημιουργία ενός εκατομμυρίου νέων θέσεων εργασίας.

30 Δεκ. 2001

Ο προϋπολογισμός που προτάθηκε δείχνει ακριβώς το αντίθετο απ' ό,τι εξαγγέλθηκε, περισσότερη λιτότητα, ανεργία και εξαθλίωση. Οι ξένες τράπεζες, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ συγχαίρουν τον πρόεδρο Σάα. Στις 30 Δεκ. παραιτείται, αφού ο προϋπολογισμός δεν ψηφίζεται. Ο κόσμος δεν αφήνει τους δρόμους, δημιουργούνται επιτροπές «αντίστασης και υπερηφάνειας», όπως ονομάζονται, στις περισσότερες γειτονιές των μεγάλων πόλεων και στους χώρους δουλειάς. Εκατοντάδες εργοστάσια, βιοτεχνίες, δήμοι καταλαμβάνονται. Η κεντρική Πλατεία του Μάη φιλοξενεί κάθε μέρα δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές.

Για δύο μέρες αναλαμβάνει την προεδρία της χώρας ο πρόεδρος της Γερουσίας Εδουάρδο Καμάνιο.

2 Γενάρη 2002

Νέος πρόεδρος ο Εδουάρδο Ντουάλντε, που προσπαθεί να σταθεροποιήσει την οικονομία, ενώ συνεχώς εκβιάζεται από τους δανειστές και τις ξένες κυβερνήσεις. Η Αργεντινή παρουσιάζεται από «επιλεγμένα» ντόπια και ξένα ΜΜΕ ως η χώρα του χάους και της «απόλυτης καταστροφής».

26 Ιουνίου 2002

Η «σφαγή της Αβεγιανέδα». Εκείνη την ημέρα διαδηλωτές, συνδικάτα και κοινωνικές οργανώσεις έχουν καταλάβει τον σιδηροδρομικό σταθμό της Αβεγιανέδα, προάστιο του Μπουένος Αϊρες, αγωνιζόμενοι για τις επανεθνικοποιήσεις με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο. Πέφτουν νεκροί από σφαίρες της αστυνομίας οι συνδικαλιστές Μαξιμιλιάνο Κοστέκι και Ντάριο Καστιγιάν. Αλλοι 33 τραυματίζονται σοβαρά από χρήση όπλων της αστυνομίας.

15 Γενάρη 2003

Κερδίζει τις προεδρικές εκλογές ο κεντροαριστερός περονιστής Νέστορ Κίρχνερ. Η κυβέρνησή του διακόπτει για 6 χρόνια κάθε συζήτηση με το ΔΝΤ και άλλους διεθνείς οργανισμούς, μετά από μεγάλη κοινωνική πίεση και τη λαϊκή ιστορική μνήμη των κινημάτων αντίστασης.

Ολα αυτά τα γεγονότα έμειναν στη σύγχρονη ιστορία ως «Argentinazo», που συμβολίζει τις λαϊκές εξεγέρσεις ενάντια στην άγρια καταστολή και τις δολοφονίες, τη βούληση και θέληση ενός λαού να μην υποταχτεί στον πιο άγριο και δολοφονικό νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.

Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συμβεί σε άλλη χώρα ό,τι συνέβη στην Αργεντινή, γιατί οι διαφορές είναι μεγάλες, από πολλές πλευρές. Ενα όμως είναι σίγουρο: ότι όταν οι λαοί έχουν αυτοπεποίθηση, οργάνωση, θέληση, ιστορική μνήμη, πραγματικό πατριωτισμό, ταξικές αναφορές και αντι-ιμπεριαλιστικές παρακαταθήκες, κάνουν τα αδύνατα δυνατά. Οι εκβιασμοί, οι απειλές δεν μπορούν να επιβάλουν την αδικία σε λαούς που επιλέγουν να δώσουν τις μεγάλες και μικρές τους μάχες.

Η Ελλάδα, ο λαός της, οι εργαζόμενοι έχουν όλα τα στοιχεία να γράψουν τη δικιά τους ιστορία με τους δικούς τους αγώνες. Η έκβαση της δικιάς μας μάχης θα επηρεάσει τις παγκόσμιες εξελίξεις. Οσο και εάν φαίνεται «σενάριο φαντασίας».

Οπως μου έγραψε ένας παλιός μου συμμαθητής από το Μπουένος Αϊρες πριν από λίγες μέρες:

«Κοίτα να δεις πώς αλλάζουν τα πράγματα, ενώ στα βιβλία ακόμα μας διδάσκουν ότι είστε η γενέτειρα του δυτικού κόσμου, έχετε την ευκαιρία να μας ξαναδιδάξετε ιστορία, το πώς πρέπει να καταρρεύσει ένας σάπιος κόσμος... Είμαστε μαζί σας. Μόνο μια σπίθα χρειάζεται».

Ευχαριστώ, Βίκτορ Παρδίνιας.
* Ο Κώστας Ησυχος είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνος για την εξωτ. πολιτική. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κίλμες στο Μπουένος Αϊρες