Revolución Sandinista - Triunfo del FSLN
Yannis Tsal
19 Ιούλη 1979. Οι αντάρτες του Απελευθερωτικού Εθνικού Μετώπου των Σαντινίστας (FLSN) μπαίνουν νικηφόρα στη Μανάγκουα, τερματίζοντας τη δικτατορική δυναστεία των Σομόσα που καταδυνάστευε τη Νικαράγουα επί σχεδόν μισόν αιώνα. Το επαναστατικό μέτωπο των Σαντινίστας δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '60, από νεαρούς διανοούμενους όπως ο Κάρλος Φονσέκα Αμαδόρ και ο Τομάς Μπόρχε, εμπνευσμένους από τους αγώνες του ριζοσπάστη εθνικιστή επαναστάτη Σαντίνο, που πολέμησε τον βορειοαμερικανικό ιμπεριαλισμό τη δεκαετία του '30, αλλά και τον πρόσφατο θρίαμβο της Κουβανικής Επανάστασης. Το μέτωπο συσπείρωσε αγρότες, εργάτες, προοδευτικούς αστούς, ακόμα και χριστιανούς υποστηρικτές της “θεολογίας της απελευθέρωσης”, όπως ο ιερωμένος Ερνέστο Καρδενάλ, στον οποίο ανατέθηκε το Υπουργείο Πολιτισμού μετά τον θρίαμβο της επανάστασης.
Η κυβέρνηση των Σαντινίστας μέσα σε μια δεκαετία παρουσίασε εντυπωσιακό έργο. Πετυχημένη σταυροφορία κατά του αναλφαβητισμού, με επικεφαλής τον μετέπειτα ηγέτη τους Ντανιέλ Ορτέγα. Πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας για όλο το λαό. Αγροτική μεταρρύθμιση. Εθνικοποίηση στρατηγικής σημασίας πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ώθηση των πολιτών προς το συνδικαλισμό και την οργάνωση συνεταιρισμών, γεγονός που αποτέλεσε «μια διαδικασία κοινωνικής δικαιοσύνης και άμεσης λαϊκής οργάνωσης που δεν είχε προηγούμενο στην ιστορία της Νικαράγουας και της Λατινικής Αμερικής, με εξαίρεση την Κούβα», σύμφωνα με τον ιστορικό Νούνιες.
Η τοπική ολιγαρχία και οι ΗΠΑ ενοχλήθηκαν από αυτές τις κοσμογονικές αλλαγές και χρησιμοποίησαν κάθε μέσο για να υπονομεύσουν την επανάσταση. Από προκλητική κατασυκοφάντηση, προερχόμενη κυρίως από την αντιπολιτευόμενη εφημερίδα La Prensa, που παρ' όλα αυτά συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά, αλλά και ξένα μέσα ενημέρωσης, μέχρι στρατολόγηση των μισθοφόρων Κόντρας με κεφάλαια και εκπαιδευτές από τις ΗΠΑ. Οι Κόντρας εξαπολύουν φονικές επιθέσεις από τις γειτονικές χώρες, στα πλαίσια της τρομοκρατίας του “Βρώμικου Πολέμου” που αιματοκύλισε την Κεντρική Αμερική κατά τη δεκαετία του '80, ενορχηστρωμένη από τον περιβόητο Τζον Νεγρεπόντε και τον Όλιβερ Νόρθ.
Όσο βρώμικο κι αν είναι το χρήμα, όσο πολύπλοκο και να είναι το ξέπλυμά του, από το πλυντήριο βγαίνει πεντακάθαρο. Τη δεκαετία του ογδόντα, όταν ο Ρόναλντ Ρήγκαν ήταν πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ζυρίχη ήταν το επιχειρηματικό κέντρο πολλαπλών συναλλαγών, υπό τη διεύθυνση του στρατηγού Όλιβερ Νορθ. Σύμφωνα με όσα αποκάλυψε ο Ελβετός συγγραφέας Ζαν Τσίγκλερ, βορειοαμερικανικά όπλα πήγαιναν στο Ιράν, μια εχθρική χώρα, και εξοφλούνταν κατά κύριο λόγο με μορφίνη και ηρωίνη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πουλούσαν τα ναρκωτικά από τη Ζυρίχη και στη Ζυρίχη κατέθεταν τα χρήματα με τα οποία στη συνέχεια χρηματοδοτούσαν τους μισθοφόρους για το βομβαρδισμό αγροτικών συνεταιρισμών και σχολείων στη Νικαράγουα. Εκείνη την εποχή ο Ρόναλντ Ρήγκαν συνήθιζε να παρομοιάζει τους μισθοφόρους με πατέρες του έθνους των Ηνωμένων Πολιτειών.
Εντουάρντο Γκαλεάνο, ο Κόσμος Ανάποδα
Παρά τη λυσσώδη αντεπανάσταση, οι Σαντινίστας αντέχουν. Κερδίζουν άνετα τις εκλογές του 1984, και δείχνουν πολύ κοντά στην επικράτηση και στις εκλογές του 1990. Ωστόσο, ένα απρόβλεπτο εξωτερικό γεγονός θα επηρεάσει κρίσιμα τους ψηφοφόρους. Οι πεζοναύτες των ΗΠΑ έχουν εισβάλει πρόσφατα στον Παναμά, και οι πολίτες της Νικαράγουας φοβούνται πως θα είναι ο επόμενος στόχος αν παραμείνουν στην εξουσία οι πρώην αντάρτες. Κάτω από αυτό το κλίμα, τις εκλογές κερδίζει η αντιπολίτευση της Βιολέτα Τσαμόρο. Οι κυβερνήσεις της Τσαμόρο και των δύο επόμενων προέδρων γκρεμίζουν ό,τι καλό είχαν χτίσει με κόπο οι Σαντινίστας. Οι μισθοί ευτελίζονται, η ανεργία εκτοξεύεται και τα νεοφιλελεύθερα οικονομικά πειράματα καταχρεώνουν τη χώρα.
Οι Σαντινίστας επιστρέφουν στην εξουσία μετά τις εκλογές του Νοέμβρη του 2006, με ηγέτη και πάλι το Ντανιέλ Ορτέγα. Και αυτή τη φορά δεν έχουν σύμμαχο μόνο τη σοσιαλιστική Κούβα.
Μόνο οι εργάτες και οι αγρότες θα φθάσουν ως το τέλος, μόνο όταν η δύναμη τους είναι οργανωμένη θα κατακτήσει το θρίαμβο.Αουγκούστο Σέσαρ Σαντίνο
Στη Νικαράγουα, κύριοι, μην ξεγελιέστε,
ειν' το ποντίκι αυτό που τρώει τη γάτα.
(από τραγούδι των ανταρτών του Σαντίνο)
Yannis Tsal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου